‘Fuzzy meditatie’.
Voordat ik ga slapen, vaker voordat ik kan slapen, doe ik mijn woorden-meditatie. Zelf verzonnen, die meditatie. Een meditatie die bestaat uit zelfverzonnen woorden.
Zo makkelijk, zo grappig, zo slaapverwekkend. Voor mij. Blijkt dit niet voor anderen. Zegt men. Maar probeer het eens serieus, gewoon voor de grap dan.
Niet nadenken, niet twijfelen, niet hardop uitspreken. Je mag dubbele woorden zeggen, denken dus. Stotteren bestaat niet. En zelfs woorden die niet bestaan zijn goed, er is geen goed of fout.
Laat de woorden in je opkomen, zonder controleren, zonder proberen, laat het maar gebeuren, of niet. Blijf gefocust bij het binnendruppelen van woorden die je hersenen je voorschotelen. Het zal vanzelf gaan regenen.
Klinkt ingewikkeld? Het alternatief voor beginners is het noemen van getallen. Getallen onder 1000. Som ze maar op. Nee, optellen hoeft niet. Een reeks mag gerust, evenals herhalen. Probeer het maar… 5 – 3- 12 -354- 783- 542- 88- 90- 34- 2- 77- 88- 5 -6 -4- 88 -999 – 465. Op de laptop lukt het mij.
‘Ongeschreven Boek’
Dit ongeschreven boek is gebaseerd op de meditatie zoals boven uitgelegd. Maar dan toegepast in zinnen. Of geen zinnen, maar met enkel woorden. ‘Ongeschreven’ omdat het nergens over gaat. En toch is het leesbaar. Raar maar waar.
Daar gaan we dan!
Nachtmerrie.
Wat een nachtmerrie. Slapen met een paard. In galop, met vaart. Verveling, duivelsoren. Niet te horen, we vragen er allemaal niet om. Verzin het eens, die directe wegenwacht. Ze komen bijvoorbeeld niet of ‘s nachts. Bij de merrie. Duidelijk toch?
Drama is het. Een volstrekt drama. Het speelt zich af in Groningen. Olie? Nee. De prijs voor de waarheid. Geenzins onbelangrijk. Werkelijk waar. Het is schofterig. Die bedoelingen en onthoudingen. Volstrekt belachelijk. Aangenaam? Nee. Doorzichtig, pardoes in de vijver, tuin, drama. Dat is het.
Geen blaam. Geen banaan. Ruis. Zoals thuis. Bevriezen, bevroren. Klinker. Dagbellen. Dag bellen. Vaarwel. Zindelijk. Smeerlap. Mispoes. Verwelkomen. Dit is een besluit over woorden. Geen geluid. Het verhaal is uit.
Twijfels? Geen heer. Meer! Meer! Duivels. Broodnodig, die kaasfondue. Het is lekker, kostbaar. En geenszins onbelangrijk. Verkozen tot een opperbevelhebber die aan gene zijde het voortouw neemt. Je zou het eens moeten aanvaarden. Of zien. Geweldige instructie. Stomme films zijn het. Ze betekenen het uiterste. Staven? Kunnen we het staven? Doordrongen van feiten, gaan we ze vrijpleiten? Pleiten in een haai. Voer. Gevaar voor vervoer. Toonloos. Zonder vrees, zonder fear. Veertig jaren, ze waren erbij. Degelijk gekleed, met overall en damesvest. Dronken zoals alleen oudelui dan kunnen zijn. Deftig zoals een baarkruk. Bezitten, bezopen, vaarwel Groningen. Het was weer leuk.
2 maart 2022
Waarachtig, zo klonk het.
Zeveren, dat kon ze. Geen twijfel over mogelijk.
Morgen was het zover. Nee, geen cliché. Doen we niet aan mee.
Bedragen, roept men, bedragen! Wat gedragen? Nee, dat is onzin.
Woestelingen zijn het. Kleingeestige mascottes. Het dragen niet waard.
Of toch wel? O zo. Dan is dat maar zo.